Ewangelia

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.

(Mt 1, 18-23)

Komentarz:

W Bożym planie zbawienia wszystko jest poukładane. Każde ze stworzeń ma swoje miejsce i zadanie. W każdej sytuacji Bóg obdarza nas również swoją łaską. W opowiadaniach o narodzinach Jezusa koncentrujemy się na Maryi, gdyż z Niej Syn Boży wziął człowieczeństwo. Wielka to godność być Matką Boga. Święty Józef też miał misję do spełnienia. To on opiekował się Jezusem i wprowadzał w świat wiary. Święta Rodzina stanowi wspólnotę wzajemnego uzupełniania się, wspomagania i służby. Szczęśliwi są ci, którzy życiowe powołanie potrafią przeżywać w kategoriach współpracy z Bogiem. Królestwo Boże może zagościć pomiędzy ludźmi tylko za pośrednictwem oddanych Bogu serc, ust i rąk.

(na podstawie: mateusz.pl)