Do czasu reformy kalendarza liturgicznego po Soborze Watykańskim II w dniu 1 lipca obchodzona była uroczystość Najdroższej Krwi Chrystusa. Obecnie obchód ten został w Kościele powszechnym złączony z uroczystością Najświętszego Ciała Chrystusa (zwaną popularnie Bożym Ciałem), zachował się jedynie – na zasadzie pewnego przywileju – w zgromadzeniach Księży Misjonarzy i Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa.

Najdroższa Krew Chrystusa

Do dziś istnieją kościoły pod wezwaniem Najdroższej Krwi Chrystusa. Jak Boże Ciało jest rozwinięciem treści Wielkiego Czwartku, tak uroczystość Najdroższej Krwi Jezusa była jakby przedłużeniem Wielkiego Piątku. Ustanowił ją dekretem Redempti sumus w roku 1849 papież Pius IX i wyznaczył to święto na pierwszą niedzielę lipca. Cały miesiąc był poświęcony tej tajemnicy. Papież św. Pius X przeniósł święto na dzień 1 lipca. Papież Pius XI podniósł je do rangi świąt pierwszej klasy (1933) na pamiątkę dziewiętnastu wieków, jakie upłynęły od przelania za nas Najświętszej Krwi.

Szczególnym nabożeństwem do Najdroższej Krwi Pana Jezusa wyróżniał się św. Kasper de Buffalo, założyciel osobnej rodziny zakonnej pod wezwaniem Najdroższej Krwi Pana Jezusa (+ 1837). Misjonarze Krwi Chrystusa mają swoje placówki także w Polsce. Od roku 1946 pracują w Polsce także siostry Adoratorki Krwi Chrystusa, założone przez św. Marię de Mattias. Gorącym nabożeństwem do Najdroższej Krwi wyróżniał się także papież św. Jan XXIII (+ 1963). On to zatwierdził litanię do Najdroższej Krwi Pana Jezusa, a w liście Inde a primis z 1960 r. zachęcał do tego kultu.

Nabożeństwo ku czci Krwi Pańskiej ma uzasadnienie w Piśmie świętym, gdzie wychwalana jest krew męczenników, a przede wszystkim krew Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy Pan Jezus przelał ją przy obrzezaniu. W niektórych kodeksach w tekście Ewangelii według świętego Łukasza można znaleźć informację, że podczas modlitwy w Ogrodzie Oliwnym pot Jezusa był jak krople krwi (zob. Łk 22, 44). Nader obficie płynęła ona przy biczowaniu i koronowaniu cierniem, a także przy ukrzyżowaniu. Kiedy żołnierz przebił Jego bok, „natychmiast wypłynęła krew i woda” (J 19, 24).

Serdeczne nabożeństwo do Krwi Pana Jezusa mieli święci średniowiecza. Połączone ono było z nabożeństwem do Ran Pana Jezusa, a zwłaszcza do Rany Jego boku. Wyróżniali się tym nabożeństwem: św. Bernard (+ 1153), św. Anzelm (+ 1109), bł. Gueryk d’Igny (+ 1160) i św. Bonawentura (+ 1270). Dominikanie w piątek po oktawie Bożego Ciała, chociaż nikt nie spodziewał się jeszcze, że na ten dzień zostanie kiedyś ustanowione święto Serca Pana Jezusa, odmawiali oficjum o Ranie boku.

(za: brewiarz.pl)

Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa

Lita­nia do Naj­droż­szej Krwi Chrystusa

Kyrie, elej­son. Chry­ste, elej­son. Kyrie, elej­son.

Chry­ste, usłysz nas. Chry­ste, wysłu­chaj nas.

Ojcze z nie­ba, Boże, zmi­łuj się nad nami.

Synu, Odku­pi­cielu świa­ta, Boże, zmi­łuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, zmi­łuj się nad nami.

Święta Trójco, Jedyny Boże, zmi­łuj się nad nami.

Krwi Chry­stusa, Jed­no­ro­dzo­nego Syna Ojca Przed­wiecz­nego, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, wcie­lo­nego Słowa Bożego, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, nowe­go i wiecz­nego Przy­mie­rza, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, przy kona­niu w Ogrójcu spły­wa­jąca na zie­mię, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, try­ska­jąca przy biczo­wa­niu, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, bro­cząca spod cier­nio­wej koro­ny, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, prze­lana na krzy­żu, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, zapła­to nasze­go zba­wie­nia, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, bez któ­rej nie ma prze­ba­cze­nia, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, któ­ra poisz i oczysz­czasz dusze w Eucha­ry­stii, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, zdro­ju miło­sier­dzia, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, zwy­cię­ża­jąca złe duchy, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, męstwo Męczen­ni­ków, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, mocy Wyznaw­ców, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, rodzą­ca Dzie­wice, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, osto­jo zagro­żo­nych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, ochło­do pra­cu­ją­cych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, pocie­cho pła­czą­cych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, nadzie­jo poku­tu­ją­cych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, otu­cho umie­ra­ją­cych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, poko­ju i sło­dy­czy serc naszych, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, zadat­ku życia wiecz­nego, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, wyba­wie­nie dusz z otchła­ni czyść­co­wej, wybaw nas.

Krwi Chry­stusa, wszel­kiej chwa­ły i czci naj­god­niej­sza, wybaw nas.

Baranku Boży, któ­ry gła­dzisz grze­chy świa­ta, prze­puść nam, Panie.

Baranku Boży, któ­ry gła­dzisz grze­chy świa­ta, wysłu­chaj nas, Panie.

Baranku Boży, któ­ry gła­dzisz grze­chy świa­ta, zmi­łuj się nad nami.

K. Odku­pi­łeś nas, Panie, Krwią swo­ją.

W. I uczy­ni­łeś nas kró­le­stwem Boga nasze­go.

Módlmy się. Wszech­mo­gący, wiecz­ny Boże, Ty Jed­no­ro­dzo­nego Syna swe­go usta­no­wi­łeś Odku­pi­cie­lem świa­ta i Krwią Jego dałeś się prze­bła­gać, † daj nam, pro­simy, god­nie czcić zapła­tę nasze­go zbawie­nia i dzię­ki niej dozna­wać obro­ny od zła docze­snego na zie­mi, * aby­śmy wie­kuistym szczę­ściem rado­wali się w nie­bie. Przez Chry­stusa, Pana nasze­go. Amen.